ویولون 

 روایت‌های زیادی از اختراع این ساز وجود دارد، برخی معتقدند که ویولون، نمونه‌ی کامل شده‌ی ساز "رباب" است و برخی دیگر براین باورند که ویولون از کشورهای عربی به اروپا برده شده است. این ساز ایتالیایی کوچکترین عضو خانواده‌ی سازهای زهی-آرشه‌ای است که تاریخچه‌‌اش به قرن نهم میلادی بازمیگردد. از اولین سازندگان این سازرا "گاسپارو برتولوتی" می‌دانند که بعضی براین باورند مخترع ویولون نیز بوده است. از اولین نمونه‌ی ویولون که برتولوتی ساخته، سه سده میگذرد اما کسی نتوانسته در ساختار ویولونی که او ساخته تغییری ایجاد کند و یا حتی از رموز کاری او سر در بیاورد. در این مقاله نگاهی داشتیم به ساختار و خاستگاه این ساز. 

ساختار ویولون 

ویولون 58 قطعه مختلف دارد و وزن آن حدود 400 گرم می‌باشد. 

آرشه:

ترکه‌ای چوبی که رشته‌های موی اسب و طول آن کشیده و در دو سرش ثابت شده است. 

جعبه طنینی:

جعبه طنینی یا رزونانس از سه بخش صفحه رویی، صفحه زیرین و زوارهای دور تشکیل شده است. 

دسته یا گردن:

از چوب آبنوس ساخته شده و محل قرار گرفتن انگشت‌های نوازنده است. انتهای دسته به جعبه کوچکی که جعبه کوک نام دارد ختم شده که سیم‌‌‌ها درونش و به دور گوشی‌های کوک پیچیده می‌شوند. 

خرک: 

پلی‌ست میان سیم‌ها و جعبه طنینی. نقش خرک تقسیم راه سیم‌ها و نگه‌ داشتن‌شان در ارتفاعی خاص برای عبور از روی جعبه طنینی و انتقال ارتعاش آن‌ها به درون جعبه را بر عهده دارد.

گریف:

جنس گریف از آبنوس بوده و در طول دسته قرار گرفته شده است. گریف بخشی از ساز است که نوازنده با انگشت خود سیم را به آن چسبانده، طول سیم‌ها را کوتاه می‌کند و نت های مختلف را می‌نوازد. 

سیم‌ گیر:

سیم گیر از آبنوس، باکسوود و یا رزوود ساخته شده است. این قسمت  در فاصله اندکی از خرک تا آخر تنه ویولون کشیده می‌شود. سیم گیر با زهی که از جنس نایلون ساخته شده است، به دکمه‌ای که در پایین جدار تعبیه شده وصل می‌گردد. 

زه: 

سیم زه از رشته‌های بلند ساییده شده در ضخامت‌های بسیار دقیق و با میزان کشش‌های مختلفی ساخته می‌شوند.